Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju

i Integracji Środowisk Szkolnych

Informacja dla pedagoga i psychologa szkolnego nt rekrutacji:

TRENING PEWNOŚCI SIEBIE

PROGRAM WSPARCIA DLA DZIECI, KTÓRE DOŚWIADCZYŁY

PRZEMOCY RÓWIEŚNICZEJ

TRENING PEWNOŚCI SIEBIE to zajęcia dla dzieci, które:

• uczą pewności siebie w kontaktach z rówieśnikami;

• pomagają bronić się przed agresją ze strony kolegów;

• dają poczucie siły i wiarę we własne możliwości.

TRENING PEWNOŚCI SIEBIE to zajęcia dla rodziców, które:

• uczą prostych sposobów pomocy dziecku w sytuacji bycia prześladowanym;

• radzą, jak interweniować w sprawie przemocy w szkole;

• dają możliwość wymiany doświadczeń z innymi rodzicami.

Jakie dzieci warto skierować na Trening:

• Dzieci, które obecnie doświadczają przemocy słownej, fizycznej lub są izolowane ze strony rówieśników (i jest to ich główny problem).

• Dzieci, którym kiedyś dokuczano.

• Dzieci, które są bardzo nieśmiałe i lękowe, mało asertywne.

Informacje o treningu:

Treningi przeznaczone są dla dzieci z klas: IV – VIII

Zajęcia dla dzieci to 2 spotkania po 5h, a zajęcia dla rodziców to 2 spotkania po 3h.

Zajęcia są bezpłatne !

Miejsce treningu: Mokotowska 17 lok 21

Zajęcia będą prowadzone przez dwóch trenerów.

Zgłoszenia dokonuje rodzic :

Mailowo: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Należy podać:

• Imię i nazwisko dziecka oraz klasę i szkołę.

• 2-4 zdania o sytuacji dziecka w związku z dokuczaniem.

• Kontakt telefoniczny do rodzica.

Telefonicznie: czwartki w godz. 09.00-13.00 kom. 727 511 510

Dziecko w rozwodzie

Kochana Babciu i Kochany Dziadku

Kampania "Słowa mają znaczenie"

"Ty leniuchu!" czyli o wpisywaniu i uwalnianiu dziecka od grania ról

Zastanówmy się, jak często, zwracając się do dziecka, używamy zwrotów typu: „ale z ciebie bałaganiarz”, „straszna z ciebie złośnica”, „zostaw, bo znowu wylejesz”, „czy ty zawsze musisz myśleć tylko o sobie?”, „czy nigdy nie mogę na ciebie liczyć?”. Prawdopodobnie cel, jaki nam wtedy przyświeca, to pokazanie dziecku, że pewnych jego zachowań nie akceptujemy i zależy nam na tym, by się to zachowanie zmieniło. Czy jednak ten cel udaje nam się zrealizować w taki sposób? Czy sformułowanie „jesteś złośnicą” odnosi się do zachowania? Czy określenie „ty bałaganiarzu” pokazuje rzeczywiście dziecku, czego od niego oczekujemy i odnosi się jedynie do jego postępowania? Na pierwszy rzut oka widać, że określenia te w znikomym stopniu odnoszą się do konkretnych zachowań, natomiast na pewno są etykietkami, które odnoszą się do osoby dziecka. Są oceną dziecka, informacją o nim samym, odzwierciedleniem obrazu dziecka, jaki mamy w sobie.

Pochwały mają moc!

Pochwały i zachęty pomagają dziecku w kształtowaniu samooceny, dodają wiary we własne możliwości, pomagają lepiej radzić sobie z problemami, dają poczucie bezpieczeństwa. Koniecznie chwalmy nasze dzieci!

Wszyscy lubimy, kiedy ukochane, najbliższe osoby zwracają na nas uwagę. Uwielbiamy czuć się docenieni, zauważeni, kochani. Podobnie dzieci - bardzo potrzebują uwagi swoich rodziców i domagają się jej różnymi sposobami.

Karanie a ponoszenie konsekwencji

Kara to najczęściej wybierana metoda wychowawcza, po którą sięgają rodzice, gdy dziecko nie zachowuje się zgodnie z ich oczekiwaniami. Kara ma nauczyć dziecko właściwego postępowania, często przybiera ona formę nakazów, zakazów, rozkazów, bicia, klapsów, manipulacji, krzyków, porównań, dawania szlabanów, prawienia kazań, straszenia, przekupywania. Wszystko dla dobra dzieci - po to, aby były dobre, umiały przestrzegać reguł i praw, potrafiły kochać, szanowały siebie i innych, były otwarte, samodzielne, ciekawe świata, szczęśliwe, przyjacielskie, itd.

Jak powiedzieć dziecku "NIE"?

Jak powiedzieć dziecku NIE, jak mu czegoś zabronić, a przede wszystkim jak zrobić to skutecznie, tak by maluch posłuchał i już więcej nie wkładał paluszków do kontaktu, nie ciągnął mamy za włosy czy nie jadł cukierków przed obiadem?
Każdy rodzic wie, że mówienie dziecku "nie", "nie wolno" nie jest łatwe: często na nasze "nie" maluch reaguje zupełnie odwrotnie! Powtarzamy "nie" już setny raz i wciąż jest to nieskuteczne! A przecież co chwila ciśnie nam się na usta to słówko "nie", co chwila chcemy, żeby dziecko czegoś nie robiło i to nie z powodu naszego surowego stylu wychowywania, tylko z miłości i troski o dobro i zdrowie dziecka. A więc jak to robić? Jak stawiać granice i mówić dziecku "nie", aby zrozumiało?

Czym są granice i jak z sukcesem stawiać je dziecku?

Granice - to ostatnio dosyć popularne słowo, często używane gdy mówimy o wychowywaniu dzieci. Zastanawiam się nie raz o jakie granice chodzi: dziecka, rodzica, a może w ogóle o granice ludzkiej wytrzymałości.  Czym są nasze granice?

Mogą być różne:

• wewnętrzne, chroniące nasze myśli i uczucia;
• zewnętrzne, decydujące o dystansie jaki utrzymujemy wobec innych;
• fizyczne, związane z nasza cielesnością;
• emocjonalne, wpływające na sposób określania własnych uczuć;
• intelektualne
• duchowe, wpływające na to w co wierzymy.